1977
Willem Frederik Hermans
Ik behoor tot die schrijvers die altijd hetzelfde boek schrijven’
Willem Frederik Hermans is herhaaldelijk verweten dat hij harteloos zou zijn, vrijwel geheel gespeend van menslijk gevoel, of zelfs sadistisch. De jury meent echter dat dit volstrekt ten onrechte geschiedt. Natuurlijk kan een levensvisie als die van Hermans moeilijk resulteren in een vriendelijke meelevendheid. Des te opmerkelijker is juist dat hij de aanwezigheid en het belang van het sentiment allerminst ontkent.
Uit het rapport van de jury van de Prijs der Nederlandse Letteren 1977
[…] Men zou veeleer moeten spreken van: maximaal toelaatbare humaniteit.
Voor uitgebreidere informatie over deze auteur, zie ook:
Lees verde
In de bijlage (pdf) vindt u achtereenvolgens meer informatie over:
- Inleiding
- Juryrapport
- Dankwoord
- Uitreikingfoto
Bron: Gedeeld Domein: bulletin van de Algemene Conferentie der Nederlandse Letteren (1977), ‘s-Gravenhage; Brussel.